Փաստ ինֆո

ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանը օրինական ուժի մեջ է թողել ՀՀ ոստիկանության Երևանի վարչության քրեական հետախուզության բաժնի 3-րդ բաժանմունքի նախկին պետ Վաղինակ Վարդանյանի վերաբերյալ երկրորդ դատաքննության արդյունքում կայացված դատավճիռը:

Առաջին ատյանի դատարանի 2016թ. մարտի 15-ի դատավճռով Վաղինակ Վարդանյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին, 2-րդ ու 3-րդ կետերով՝ մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ, շորթմամբ խոշոր չափերի կաշառք ստանալը, և դատապարտվել ազատազրկման 4 տարի ժամկետով:

Գործով անցնող մյուս երկու ամբաստանյալները՝ նախկին ոստիկաններ Էդուարդ Զաքարյանն ու Գևորգ Գևորգյանն առաջին ատյանի դատարանի դատավճռով մեղավոր են ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 2-րդ կետով՝ առանձնապես խոշոր չափերով կաշառք ստանալը, և դատապարտվել 7-ական տարվա ազատազրկման:

Գործը Վերաքննիչ դատարանում քննվել է մեղադրող Ռ.Երիցյանի վերաքննիչ բողոքի հիման վրա, որում մեղադրողը միջնորդում էր բեկանել առաջին ատյանի դատարանի՝ Վաղինակ Վարդանյանի վերաբերյալ 15.03.2016թ. դատավճիռն ու Վ.Վարդանյանին դատապարտել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 2-րդ կետով` նշանակելով համաչափ պատիժ:

ՀՀ Վերաքննիչ քրեական դատարանը՝ հաշվի առնելով գործով առաջին դատավճռի դեմ ներկայացված բողոքների հիման վրա Վճռաբեկ դատարանի դիրքորոշումներն ու հետևությունները, հանգել է հետևության, որ առաջին ատյանի դատարանի կողմից ամբաստանյալ Վ. Վարդանյանի արարքի որակումը ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին, 2-րդ, 3-րդ կետերով, օրինական, հիմնավորված, պատճառաբանված է, բխում է քրեական գործով ձեռք բերված ապացույցներից:

Վերաքննիչ դատարանը հաստատված է համարել, որ ամբաստանյալ Վ.Վարդանյանը թեև անմիջականորեն կաշառքի պահանջ չի ներկայացրել կաշառք առաջարկած կամ այդ միջնորդությամբ դիմած անձանց և նրանց կամ նրանց ներկայացուցիչների հետ այդ թեմայով չի հաղորդակցվել, տեղյակ չի եղել իր մասնակցությամբ, նախնական համաձայնությամբ խմբի կողմից սկզբնապես պահանջված գումարի առանձնապես խոշոր չափերի` 3000 ԱՄՆ դոլարի վերաբերյալ, սակայն տեղյակ է եղել ամբաստանյալ Էդ. Զաքարյանի կողմից որպես կաշառք պահանջված 400.000 ՀՀ դրամի վերաբերյալ, պահանջվող կաշառքի գումարի առանձնապես խոշոր չափերի վերաբերյալ, Էդ. Զաքարյանի կողմից 400.000 ՀՀ դրամի պահանջը ներկայացվել է Վ. Վարդանյանի գիտությամբ և համաձայնությամբ` վերջինիս հետ նախնական համաձայնության պայմաններում։

Վերաքննիչ դատարանը, հիմնվելով առաջին ատյանի դատարանի դատաքննությամբ հետոզոտված ապացույցների վրա, գտել է, որ առանձնապես խոշոր չափով կաշառք պահանջելու վերաբերյալ ամբաստանյալ Վ.Վարդանյանին առաջադրված մեղադրանքը չի ապացուցվել նախաքննությամբ, նշված մեղադրանքը հիմնված է միայն որևէ փաստական տվյալով չհիմնավորված ենթադրությունների վրա, այսինքն՝ նախաքննության մարմինը, խախտելով ՀՀ Սահմանադրության 21-րդ հոդվածի և ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 18-րդ հոդվածի պահանջները, չփարատված կասկածները հօգուտ Վ.Վարդանյանի մեկնաբանելու փոխարեն մեկնաբանել է ի վնաս նրա:

Վճռաբեկ դատարանի՝ 15.08.2014թ. որոշմամբ արտահայտած իրավական դիրքորոշումների և իրավական վերլուծությունների վերաբերյալ առաջին ատյանի դատարանը՝ ընդունելով դրանք, հարկ է համարել նշել, որ Վճռաբեկ դատարանը կոնկրետ անդրադարձ չի կատարել ամբաստանյալ Վ.Վարդանյանին առաջադրված մեղադրանքի հիմնավորվածության հարցին և այդ մեղադրանքը հիմնավորող ապացույցների վերլուծությանը։

Հիշեցնենք, որ ոստիկանների վերաբերյալ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին, 2-րդ և 3-րդ կետերով՝ շորթմամբ մի խումբ անձանց կողմից նախնական համաձայնությամբ խոշոր չափերով կաշառք ստանալը, առաջին ատյանի դատարանի առաջին դատավճիռը և այն օրինական ուժի մեջ թողնելու մասին ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանի որոշումը Վճռաբեկ դատարանի կողմից բեկանվել էին և գործն ուղարկվել էր Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարան` նոր քննության։

Վճռաբեկ դատարանն այս որոշումն ընդունել է՝ մասնակիորեն բավարարելով մեղադրող Արթուր Երիցյանի բողոքը. մեղադրողը խնդրում էր բեկանել առաջին ատյանի դատարանի՝ 2013 թվականի նոյեմբերի 29-ի դատավճիռն անփոփոխ թողնելու մասին Վերաքննիչ դատարանի՝ 2014 թվականի մարտի 25-ի որոշումը և գործն ուղարկել Վերաքննիչ դատարան` Էդ. Զաքարյանին, Վ.Վարդանյանին և Գ.Գևորգյանին ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 2-րդ կետով դատապարտելու համար։

Վճռաբեկ դատարանն արձանագրել է, որ կաշառքի չափի վերաբերյալ ստորադաս դատարանները հանգել են սխալ հետևության: Վճռաբեկ դատարանը փաստել է, որ ինչպես Առաջին ատյանի դատարանը, այնպես էլ Վերաքննիչ դատարանը փաստական տվյալները պատշաճ գնահատականի չեն արժանացրել, այլ ապացույցների բավարար համակցությամբ չեն հերքել դրանք և այդ պայմաններում հաստատված են համարել Էդ.Զաքարյանի, Գ.Գևորգյանի և Վ.Վարդանյանի կողմից խոշոր չափերով` 2.000 ԱՄՆ դոլարի վերաբերյալ ներկայացրած պահանջը:

Վճռաբեկ դատարանը գտել է, որ ստորադաս դատարանների հետևություններն այն մասին, որ առանձնապես խոշոր չափերով կաշառքի վերաբերյալ ամբաստանյալների ներկայացրած պահանջն իրական չի եղել, հիմնավորված չեն։ Կաշառքի պահանջը, ըստ Վճռաբեկ դատարանի, եղել է իրական, մասնավորապես՝ արտահայտվել է այնպիսի եղանակով, որ տուժողի մոտ կասկած չի առաջացել, որ պաշտոնատար անձն իր կամ այլ անձի օգտին կարող է համապատասխան գործողությունը (անգործությունը) կատարել միայն ներկայացված պահանջն ի կատար ածելու դեպքում, ներկայացված պահանջը մի քանի անգամ վերահաստատվել է, ինչը վկայում է դրա նպատակաուղղվածության և ինտենսիվության մասին։

Հետևաբար, ամբաստանյալներ Էդ.Զաքարյանի, Գ.Գևորգյանի և Վ.Վարդանյանի արարքները ՀՀ քրեական օրենսգրքի 311-րդ հոդվածի 4-րդ մասի 2-րդ կետից 311-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 1-ին, 2-րդ, 3-րդ կետերով վերաորակելու մասին որոշում կայացնելիս Առաջին ատյանի դատարանը, իսկ նշված դատական ակտն օրինական ուժի մեջ թողնելու մասին որոշում կայացնելիս նաև Վերաքննիչ դատարանը պատշաճ չեն գնահատել սույն գործի փաստական հանգամանքները։

Աղբյուր` Փաստինֆո